W miarę krótko o mnie…

Urodzony: 30 czerwca 1983r.

Miejsce ur. : Kołobrzeg

Miejsce zam. : Warszawa

Hobby: Muzyka, Taniec i Formuła 1

Pierwszy instrument: Akordeon (wiek: 5 lat)

   Pamiętam moment w którym dziadkowie na moje 5-te urodziny obdarowali mnie akordeonem. Hmm. Jak to działa pewnie wtedy myślałem…
A jak to działa pokazał mi ojciec który nie wątpliwie potrafi grać. Choć muszę przyznać, że jego upodobania muzyczne jak to nie rzadko bywa z naszymi rodzicami mają raczej charakter folklorystyczny żeby nie określać ich mianem znanym z dawnych, niedzielnych, polsatowskich programów. I tak mnie przyuczył Rysiu bo tak ma na imię “klawiszy”. Muszę jednak przyznać, że akordeon mi “nie leżał” i jak tylko głowa rodziny wychodziła do pracy to wyciągałem z jego szafy keyboard i sam się “uczyłem”. W podstawówce tak ok. 6-7 klasy (nie było wtedy gimnazjum) zacząłem nagrywać swoje zabawy z muzyką na pospolitego kaseciaka ze skutkiem nazwijmy to wprost – opłakanym. Zrozumiałem co mi nie odpowiada w tym co robię a mianowicie te oklepane podkłady wbudowane w pamięć staruszkowego syntezatora. Nie miałem wtedy jeszcze żadnego komputera ani nawet odtwarzacza CD więc wpadłem na pomysł (zapewne nie jako jedyny) żeby tworzyć własne podkłady metodą:

-nagrywam na kaseciaku w kieszeń A powiedzmy stopę i werbel.
-przekładam do kieszeni B.
-odtwarzam kieszeń B jednocześnie dogrywając kolejny dźwięk na nową kasetę w kieszeni A.

Uhh. Ileż ja kaset w ten sposób zaorałem. Jak łatwo się domyślić efekty dalekie były od choćby nieco poprawnych. Nagrywając w ten sposób 5,6 lub więcej ścieżek dźwięków wersja finalna brzmiała zniekształceniem i szumami większymi niż w słuchawkach operatora sonaru na u-bocie. No, ale kręciło mnie to! Liceum to dalsze eksperymenty z “własnym domowym studiem” no i od czasu do czasu przygrywanie mojej klasie na pianinie które stało w szkolnej auli. Czasem nawet otrzymałem jakieś oklaski he he.

Po ukończeniu szkoły i zdanej maturze sam zdecydowałem się pójść do wojska żeby jak to się mówi odbębnić i mieć to za sobą (żebym to ja wiedział wtedy, że zlikwidują obowiązkową służbę). No, ale nie narzekam. Nauczyłem się tam kilku pożytecznych rzeczy a i czasami nawet było całkiem ciekawie. Byłem strażakiem w Komendzie Portu Wojennego w Świnoujściu a strażak czasem zasuwa a czasem się wyleguje na koi i tak samo miałem ja. Wspominam o wojsku dlatego, że to był rok czasu przez który jedynym moim powiązaniem z muzyką było stare radio grające na strażackiej dyżurce i mtv podczas nocnych służb w remizie.

Żeby się nie rozpisywać już więcej powiem, że po wojsku była kobieta, pierwszy komputer i przeprowadzka do Warszawy a w niej nauczyłem się posługiwać bardziej programami DAW i kreśleniem midi. Z miesięcznika “Estrada i Studio” dowiedziałem się że muzyka z “automatu” brzmi realniej gdy nie jest oklepana komputerową precyzją i postanowiłem, że muszę zakupić jakąś klawiaturę midi. I tak zostałem szczęśliwym nabywcą Akai MPK 49 z którego bardzo jestem zadowolony. Żeby zwiększyć możliwości zakupiłem także kartę dźwiękową ESI, monitorki bliskiego pola ALESIS i monitory słuchawkowe TECHNICS’a. Nie jest to szczyt marzeń, owszem, ale póki co na nich działam po dziś dzień. Nie gram czegoś niesamowitego, porażającego za to gram dla znajomych, przyjaciół i samego siebie. Sprawia mi to ogromną przyjemność i mnie uspokaja. Mam nadzieję, że innych również;) ….